-SIZI-

BİR HASRETİN ANATOMİSİ

Ahhh Hamide ah! Bunca kasveti nasıl taşır küçücük bedeniyle? Şeytanlar, onca ihaneti pençesine almış, tuzaklamış bin yılın dostluğunu kardeşliğini…  Kardeşçe yaşayanların toprağına akıtıyor zehrini…  Ey Kudretli Anadolu! Analığı en iyi bilen sensin. Görüyorum acı çekiyorsun. Toprağının kana bulanmasına razı mısın? Ey Kudretli Anadolu! Sensin analığı en iyi bilen! Eteklerine tutunan çocukları unutma! Topla bir daha eteklerine yapışan çocuklarını..

Düğünleri oldu gittik, düğünümüz oldu geldiler bizi şereflendirdiler. Cenazemiz oldu geldiler, cenazeleri oldu gittik, hüzün yüklü simalarımızı önümüze katarak…  Bayramları bayramımız, bayramımız bayramlarıdır her daim. Tanrı aşkına, aramızda kardeşlikten başka ne vardı? Eğer bu olan bitenlerde bir vebalim varsa Tanrı’nın huzuruna çıkmaya haya ederim. Ben bu yangının alevi olamam!

Gözyaşlarını dindirmek, dostları sevindirmek, ruhları şad etmek için geldiler… Bir hasretin ve özüne dönenlerin hikayesidir bu… Kök saldıkları  bu topraklardan göçenlerin ve geride bıraktıklarının  hazin hikayesidir bu… Her karanlığın ardından güneş yeniden doğar ve geriye sadece derin bir sızı kalır…… Adım Hamide! Acının Kız Kardeşiyim ben!