Ben İnebolu’lu koca Muhittin Reisin oğlu Mübaşir Gazi Mehmet. Sabahın erken saatlerinde; Bay Nazım Hikmeeeet! ,Bay Necip Fazıııl!, Bay Sabahattin Aliiii!, Bay Hikmet Kıvılcımlıııı! diye seslendiğimde zifiri karanlık bir kasvet, derin bir sessizlik çökerdi Adliye koridorlarına… Taşıyamıyor artık yorgun omuzlarım bu kasvetli ağır yükü… Fırsat bulduğumda bir kuytuya çökerdim gözlerimde yaş, kalbimde hüzün.

      Sen ey  Gazi Mübaşir Mehmet! Sen şimdiye kadar iyi adam oldun. İyi adam oldun da ne oldu? Vatana faydan oldu lakin Millete ne faydan oldu? Bundan böyle dillere destan bir kötü adam olacağım. Görün bakın neler olacak neler? Ben kötü adam olmadan önce canımı  bir Cellada borçluyum. Şu işe bakar mısınız?  Canımı bir Cellat kurtarıyor  kötü adam olmadan önce…  Bir türlü kötü adam olamadım gitti.

MİZAN

Yapılıp kayıtlar tamam olunca envanter

Dökülünce semadan yıldızlar birer birer

Katlanıp dürülünce gökte sarıca güneş

Alev alev olur sinelerde bir kor ateş.

Melek üfleyince ikinci defa boruya

Çıkınca bütün insanlar grup grup dışarıya

O zaman dökülürler yollara bölük bölük

Kimi yüzler ay gibi, kimi yüzler pek sönük.

Tüm insanlar dev alanda toplandığı zaman

Kurulunca en büyük günde en büyük mizan

Açılınca tüm heybetiyle defter-i kebir

Dökülüverir ortaya tüm hesaplar bir bir.

Bazı kahramanlar alkış beklemez.
Bazıları görünmez kalmayı seçer.

Mert, Afrika’dan Avrupa’ya uzanan bir görevde sadece düşmanlarla değil, kendi hafızasıyla da yüzleşir. Devlet adına yürütülen operasyonlar, kişisel kayıplarla iç içe geçerken, geçmişin gölgeleri bugünün kararlarını belirler.

Bu roman, bir istihbarat hikâyesinden fazlası.
Bir babanın, bir evladın, bir adamın sessiz direnişi…

Yalnız Kalbin Gizli Kahramanları,
ihanetin fısıltıyla dolaştığı, sadakatin bedelle ölçüldüğü bir dünyada,
alkışsız yürüyenlerin hikâyesini anlatıyor.

Her mücadele alkışla bitmez.