Oysa biz her kayboluşumuzun ardından yeniden bulurduk birbirimizi

Baş dönmelerimiz dinerdi parmaklarımız birbirine değdiğinde

Bir öğle uykusundan aynı anda uyanıyor olurduk birden

Bir başka düşü daha gerçekleştirmeye yönelirdik yeniden

Şimdi puslu gökyüzü örtüyor uçsuz bucaksızlığın üstünü

Kocaman kentte maviler seçilmiyor kuşlar yok çiçekler ölü her yer harabe

Boydan boya kat ettiğimiz kumsal kayıp gittiğinde akrep ve yelkovan donuyor

Elimde son sayfası okunacak bir kitap uslu çocuklar gibi suskun duruyor

Böyle işte yoldaşım

Şimdi ne bir söz ne bir bakış ne de bir selam

Şimdi ne varsa hepsi talan ne varsa hepsi yalan